Sunday, December 31, 2017
Saturday, December 30, 2017
Friday, December 29, 2017
دوستان عزیز سعی خواهم کرد دعاهای خود را با شما عزیزان تقسیم کنم.امیدوارم باعث برکت شما عزیزان باشد.
با نام تو روزم را شروع میکتم و از تو میخواهم حضورجاودانه ات در زندگی روحانی و دنیوی من باشد. از تو سپاسگذارم برای فیضی که به ایماندارانت عطا فرمودهای و به ما ایمانی بخشیدهای تا برای جلال نام تو زندگی کنیم.
از تو برای نجات وتولد دوبارهام سپاسگذارم و دعا میکنم نور و ملکوتت پیوسته در زندگی من باشد. دعا میکنم برای آنانی که ملکوت تو را نشناختهاند و از تو میخواهم تا عیسی مسیح را وسیله نجات آنها قرار دهی.
به ما بیاموز تا بتوانیم اراده تو را درک کنیم و طبق اراده تو رفتار کنیم. همانگونه که تو فرمودهای حتی ایمانداران از شر و بلا آسوده نیستند و پیوسته مورد آزمایشند، به ما توانایی ده تا طبق اراده تو سربلتد شویم و نام تو را جلال دهیم.
ای عیسی مسیح که نجات ایمانداران بوسیله توتهیه شد. دلهای ما را از محبت وایمان حقیقی پر کن و راههای زندگی ما را در تمام مراحل آن روشن نما. زیرا تنها راه نجات ما تو هستی
نان روزانه ۲۹ دسامبر ۲۰۱۷،نشانۀ شکرگزار بودن
نشانۀ شکرگزار بودن
نشانۀ شکرگزار بودن
بیائید پیوسته قربانی ستایش را تقدیم خداوند کنیم
همانطور که دیدید شکرگزاری حکمی مستقیم در کتاب مقدس است و نشانه ای از پری روح القدس است. این حقایق ما را به سوی دو نتیجه کاربردی هدایت می کنند. اول این که یک مسیحی ناسپاس فردی نامطیع است و دو اینکه مسیحی ناسپاس نمی تواند پر از روح القدس باشد. همچنین سپاسگزاری لازمه ورود به حضور خداوند است. همانطور که ما در مزمور ۱۰۰ : ۴- ۵ می خوانیم
” به دروازه های او با شکر گزاری داخل شوید و به صحن های او با ستایش . او را سپاس گوئید و نامش را متبارک خوانید
دو مرحله ضروری برای دسترسی به حضور خداوند این است که از دروازه های او با تشکر وارد شویم و به صحن هایش با تسبیح. مزمور نویس سه دلیل روشن برای شکرگزاری ارائه می دهد. اول خداوند نیکوست. دوم رحمتش جاودانی و سوم امانتش نسل اندر نسل. هر کدام از این ها حقایقی دائمی و غیر قابل تغییر هستند. خداوند همیشه نیکوست. رحمت او ابدی است و وفادرایش نسل اندر نسل. شکرگزاری خداوند هرگز بر احساسات و شرایط ما بستگی ندارد. ممکن است یک روز احساس کنیم روحیۀ خوبی داریم و در روز دیگر بد باشیم. گاهی دلگرم باشیم و گاهی نه. اما این ها نباید مانع از ادامه شکرگزار ما گردند. برای دسترسی به حضور خداوند باید بر اساس این سه حقیقت ابدی دیدگاه خود را تغییر دهیم. باید نگاه ما از موضوعاتی که آزارمان می دهند یا دلسردمان می کنند برداشته شود و به جای آن به حقایق ابدی نگاه کنیم. حقایقی که ما آنرا از طریق چشمان ایمان می بینیم. زمانی که با دیدگاهی صحیح به حضور خداوند می آئیم در جایگاهی قرار می گیریم که از خداوند بشنویم و از او دریافت کنیم
خداوندا تو را شکر می کنم. تو را ستایش می کنم. اعلام می کنم که به دروازه های تو با شکرگزاری وارد می شوم و به صحن های تو با تسبیح. زیرا تو نیکو هستی. رحمت تو ابدی است و تو وفادار هستی. من باید دائماً قربانی شکرگزاری را به جا آورم . آمین
بخواهید تا به شما داده شود. بجوئید تا بیابید. در بزنید تا به روی شما باز شود. زیرا هر که چیزی بخواهد بهدست خواهد آورد. و هر که بجوید، خواهد یافت. کافیست در بزنید که دربرویتان باز میشود. اگر کودکی از پدرش نان بخواهد، آیا پدرش به او سنگ میدهد؟ اگر از او ماهی بخواهد، به او مار میدهد؟ پس شما که اینقدر سنگدل و گناهکار هستید، بهفرزندانتان چیزهای خوب میدهید. چقدر بیشتر پدر آسمانیتان برکات خود را به شما خواهد بخشید. اگر از او بخواهید.
پس آنچه میخواهید دیگران برای شما بکنند، شما همان را برای آنها بکنید. این است خلاصهی تورات و کتب انبیاء.
(انجیل متی، ۱۲- ۷ : ۷)
(انجیل متی، ۲۴ : ۶)
پس نصیحت من این است که برای خوراک و پوشاک غصه نخورید. برای همین زندگی و بدنی که دارید شاد باشید. آیا ارزش زندگی و بدن، بیشتر از خوراک و پوشاک نیست؟
به پرندگان نگاه کنید، غصه ندارند که چه بخورند. نه میکارند و نه درو میکنند ولی پدر آسمانی شما خوراک آنها را فراهم میسازد. آیا شما برای خدا خیلی بیشتر از این پرندگانارزش ندارید؟ آیا غصه خوردن میتواند یک لحظه عمرتان را طولانیتر کند؟
تاریخ کریسمس 2018 و تولد مسیح 1396
جشن کریسمس برای مسیحیان مانند جشن نوروز برای ایرانیان است. این روز هم به مانند نوروز ایرانیان آداب و رسوم خاص خود و همینطور زمان خاصی دارد که آسمونی در این مقاله به این موضوع می پردازد که کریسمس در چه ماهی است و چه رسم و رسوماتی دارد. با ما همراه باشید
کریسمَس یا نوئل جشنی است در آیین مسیحیت که به منظور گرامیداشت زادروز مسیح برگزار میشود. بسیاری از اعضای کلیسای کاتولیک روم و پیروان آیین پروتستان، کریسمس را در روز ۲۵ دسامبر جشن گرفته و بسیاری آنرا در شامگاه ۲۴ دسامبر نیز برگزار میکنند. اعضای بیشتر کلیساهای ارتودوکس در سراسر دنیا نیز روز بیست و پنجم دسامبر را به عنوان میلاد مسیح جشن میگیرند.
کریسمس چندم دیماه است؟: کریسمس 25 دسامبر 2017 یا 4 دی 1396 (6 ربیع االثانی 1439) است، روزی که حضرت مسیح به دنیا آمد واین روز به وسیله مسیحیان جشن گرفته می شود. پس شب کریسمس مطابق با ۲۴ دسامبر است .
دوره کریسمس : زمانی است که با تولد مسیح اغاز می شود.
کیک کریسمس :کیک میوه ای که مرسوم است در کریسمس در بریتانیا می خورند.همچنین در کریسمس پودیندگی هم به نام پودینگ کریسمس تخیه می شود.
جوراب کریسمس :جوراب بلندی است که کودکان هنگامی که شب کریسمس به رخت خواب می روند آن را در اتاق می گذارند تاباهدیه هاپر شود.
درخت کریسمس : یکدرخت طبیعی یا مصنوعی است که با روبان ها و چراغهای رنگی تزئین می شود و در کریسمس در خانه یا بیرون از خانه قرار داده می شود .
نوئل : اصطلاحی برای کریسمس است که به ویژه در سرودها و کارت ها مورد استفاده قرارمی گیرد.
بابانوئل: محافظ شاد وشوخ بچه ها است.
کارت کریسمس :برای تبریک عید ارسال میشود .
کریسمس به انگلیسی معادل Christmas Day است یا همان روز کریسمس
“ملکوت الهی را میتوان چنین توصیف کرد که تاجری مقداری جنس داشت. روزی مرواریدی را پیدا کرد. از آنجایی که تاجر بسیار باهوش بود تمام آن اجناس را فروخت و همان یکمروارید را خرید. وضعیت شما نیز همین طور است، در جستجوی آن گنج باشید، که تمامنشدنی است، پایدارست که هیچ بیدی آن را از بین نمیبرد، و هیچ کرمی آن را تباهنمیسازد”.
Sunday, December 17, 2017
❓❓❓✝️✝️✝️❓❓❓
سوال: من در مسیح کیستم؟
جواب: بر طبق دوم قرنتیان 17:5، "پس اگر کسي در مسيح باشد، خلقتي تازه است. چيزهاي کهنه درگذشت؛ هان، همهچيز تازه شده است!"در کتاب مقدس، دو واژه یونانی برای کلمه "تازه" وجود دارد. اولین واژه، neos است که اشاره به چیزی دارد که به تازگی ساخته شده است، اما چیزهای بسیاری شبیه به آن وجود دارند که قبلاً ساخته شده اند. واژه ی یونانی که در این آیه، "تازه" ترجمه شده، kainos می باشد که به معنای "چیزی است که به تازگی ساخته شده اما چیزی مشابه آن وجود ندارد." ما در مسیح، کاملاً خلقت تازه ای گشته ایم، درست همانطور که خدا آسمانها و زمین را در ابتدا آفرید. او آنها را از هیچ آفرید، و همان عمل را با ما انجام می دهد. او صرفاً نفس کهنه ما را تمیز نمی کند؛ بلکه نفس کاملاً جدیدی می آفریند. وقتی که ما در مسیح هستیم، ما "شریک طبیعت الهی" هستیم (دوم پطرس 4:1). خدا خودش در شخص روح القدس، در قلبهایمان مسکن می گزیند. ما در مسیح هستیم و او در ماست.
ما در مسیح از نو متولد شده ایم و تازه شده ایم و این خلقت تازه دارای افکار روحانی است، درحالیکه طبیعت کهنه دارای افکار نفسانی است. این خلقت تازه با خدا مشارکت می کند، مطیع اراده خداست، و وقف خدمت اوست. اینها کارهایی است که طبیعت کهنه قادر به انجامش یا حتی میل به انجامش را ندارد. طبیعت کهنه نسبت به امورات روح مرده است و نمی تواند خودش را احیا کند. "در گناه و شرارتها مرده" است (افسسیان 1:2) و تنها می تواند توسط یک بیداری مافوق طبیعه زنده شود و این زمانی رخ می دهد که ما مسیح را می پذیریم و در او جای می گیریم. مسیح، طبیعتی کاملاً تازه و مقدس و زندگی ای فسادناپذیر به ما می دهد. زندگی کهنه ما که پیشتر به خاطر گناه، نسبت به خدا مرده، دفن می شود، و ما برخیزانیده می شویم که "در زندگی نوینی با او، گام برداریم" (رومیان 4:6).
اگر ما به مسیح تعلق داریم، با او متحد هستیم و دیگر برده ی گناه نیستیم (رومیان 5:6-6)؛ ما با او زنده شده ایم (افسسیان 5:2)؛ به شکل او در آمده ایم (رومیان 29:8)؛ از محکومیت آزاد شده ایم و مطابق با نفس راه نمی رویم بلکه مطابق با روح گام برمی داریم (رومیان 1:8)؛ ما همراه با دیگر ایمانداران بخشی از بدن مسیح هستیم (رومیان 5:12). ایماندار، اکنون قلبی تازه را داراست (حزقیال 19:11) و "به هر برکت روحاني در جايهاي آسماني" مبارک شده است (افسسیان 3:1).
ممکن است متعجب زده شویم که با وجود اینکه زندگیمان را به مسیح داده ایم و از نجاتمان مطمئن هستیم، اما چرا معمولاً بدین شیوه ای که توصیف شد، زندگی نمی کنیم. این به خاطر این است که طبیعت تازه ما در بدن جسمانی کهنه مان ساکن است، و این دو با یکدیگر در جنگ هستند. طبیعت کهنه مرده است، اما طبیعت تازه هنوز با "خیمه" کهنه ای که در آن ساکن است در ستیز است. شرارت و گناه هنوز وجود دارند، اما ایماندار، اکنون آنها را از چشم انداز تازه ای می بیند و آنها مثل قبل، او را تحت کنترل ندارند. ما اکنون در مسیح می توانیم انتخاب کنیم که در برابر گناه مقاومت کنیم، درحالیکه طبیعت کهنه ما نمی توانست. اکنون ما این حق انتخاب را داریم که از طریق کلام و دعا و اطاعت، به طبیعت تازه خوراک بدهیم، یا با بی توجهی به آن چیزها، به جسممان خوراک دهیم.
هنگامی که ما در مسیح هستیم، "به چيزي فراتر از پيروزي دست يافتهايم، بهواسطه او که ما را محبت کرد" (رومیان 37:8) و می توانیم در نجات دهنده مان شادی کنیم، که همه چیز را ممکن ساخت (فیلیپیان 13:4). ما در مسیح محبت شده ایم، آمرزیده شده ایم، و در امنیت هستیم. ما در مسیح، پذیرفته شده ایم، پارسا شده ایم، بازخرید شده ایم، مصالحه یافته ایم، و انتخاب شده ایم. در مسیح، ما پیروزمند هستیم، مملو از شادی و آرامش شده ایم، و زندگی برای ما معنای حقیقی دارد.
چه نجات دهنده ی شگفت انگیزی است مسیح!
🌺🌼🌼✝️✝️✝️🌼🌼🌺
سوال: من در مسیح کیستم؟
جواب: بر طبق دوم قرنتیان 17:5، "پس اگر کسي در مسيح باشد، خلقتي تازه است. چيزهاي کهنه درگذشت؛ هان، همهچيز تازه شده است!"در کتاب مقدس، دو واژه یونانی برای کلمه "تازه" وجود دارد. اولین واژه، neos است که اشاره به چیزی دارد که به تازگی ساخته شده است، اما چیزهای بسیاری شبیه به آن وجود دارند که قبلاً ساخته شده اند. واژه ی یونانی که در این آیه، "تازه" ترجمه شده، kainos می باشد که به معنای "چیزی است که به تازگی ساخته شده اما چیزی مشابه آن وجود ندارد." ما در مسیح، کاملاً خلقت تازه ای گشته ایم، درست همانطور که خدا آسمانها و زمین را در ابتدا آفرید. او آنها را از هیچ آفرید، و همان عمل را با ما انجام می دهد. او صرفاً نفس کهنه ما را تمیز نمی کند؛ بلکه نفس کاملاً جدیدی می آفریند. وقتی که ما در مسیح هستیم، ما "شریک طبیعت الهی" هستیم (دوم پطرس 4:1). خدا خودش در شخص روح القدس، در قلبهایمان مسکن می گزیند. ما در مسیح هستیم و او در ماست.
ما در مسیح از نو متولد شده ایم و تازه شده ایم و این خلقت تازه دارای افکار روحانی است، درحالیکه طبیعت کهنه دارای افکار نفسانی است. این خلقت تازه با خدا مشارکت می کند، مطیع اراده خداست، و وقف خدمت اوست. اینها کارهایی است که طبیعت کهنه قادر به انجامش یا حتی میل به انجامش را ندارد. طبیعت کهنه نسبت به امورات روح مرده است و نمی تواند خودش را احیا کند. "در گناه و شرارتها مرده" است (افسسیان 1:2) و تنها می تواند توسط یک بیداری مافوق طبیعه زنده شود و این زمانی رخ می دهد که ما مسیح را می پذیریم و در او جای می گیریم. مسیح، طبیعتی کاملاً تازه و مقدس و زندگی ای فسادناپذیر به ما می دهد. زندگی کهنه ما که پیشتر به خاطر گناه، نسبت به خدا مرده، دفن می شود، و ما برخیزانیده می شویم که "در زندگی نوینی با او، گام برداریم" (رومیان 4:6).
اگر ما به مسیح تعلق داریم، با او متحد هستیم و دیگر برده ی گناه نیستیم (رومیان 5:6-6)؛ ما با او زنده شده ایم (افسسیان 5:2)؛ به شکل او در آمده ایم (رومیان 29:8)؛ از محکومیت آزاد شده ایم و مطابق با نفس راه نمی رویم بلکه مطابق با روح گام برمی داریم (رومیان 1:8)؛ ما همراه با دیگر ایمانداران بخشی از بدن مسیح هستیم (رومیان 5:12). ایماندار، اکنون قلبی تازه را داراست (حزقیال 19:11) و "به هر برکت روحاني در جايهاي آسماني" مبارک شده است (افسسیان 3:1).
ممکن است متعجب زده شویم که با وجود اینکه زندگیمان را به مسیح داده ایم و از نجاتمان مطمئن هستیم، اما چرا معمولاً بدین شیوه ای که توصیف شد، زندگی نمی کنیم. این به خاطر این است که طبیعت تازه ما در بدن جسمانی کهنه مان ساکن است، و این دو با یکدیگر در جنگ هستند. طبیعت کهنه مرده است، اما طبیعت تازه هنوز با "خیمه" کهنه ای که در آن ساکن است در ستیز است. شرارت و گناه هنوز وجود دارند، اما ایماندار، اکنون آنها را از چشم انداز تازه ای می بیند و آنها مثل قبل، او را تحت کنترل ندارند. ما اکنون در مسیح می توانیم انتخاب کنیم که در برابر گناه مقاومت کنیم، درحالیکه طبیعت کهنه ما نمی توانست. اکنون ما این حق انتخاب را داریم که از طریق کلام و دعا و اطاعت، به طبیعت تازه خوراک بدهیم، یا با بی توجهی به آن چیزها، به جسممان خوراک دهیم.
هنگامی که ما در مسیح هستیم، "به چيزي فراتر از پيروزي دست يافتهايم، بهواسطه او که ما را محبت کرد" (رومیان 37:8) و می توانیم در نجات دهنده مان شادی کنیم، که همه چیز را ممکن ساخت (فیلیپیان 13:4). ما در مسیح محبت شده ایم، آمرزیده شده ایم، و در امنیت هستیم. ما در مسیح، پذیرفته شده ایم، پارسا شده ایم، بازخرید شده ایم، مصالحه یافته ایم، و انتخاب شده ایم. در مسیح، ما پیروزمند هستیم، مملو از شادی و آرامش شده ایم، و زندگی برای ما معنای حقیقی دارد.
چه نجات دهنده ی شگفت انگیزی است مسیح!
🌺🌼🌼✝️✝️✝️🌼🌼🌺
Tuesday, December 12, 2017
نان روزانه ۱۱ دسامبر ۲۰۱۷،اجتناب از شکرگزاری
اجتناب از شکرگزاری
بیائید شکر گزار باشیم
برخی از مردم نسبت به خداوند واقعا شکرگزارند اما هرگز زمانی را برای ابراز آن اختصاص نمی دهند. چه حسی داشتید اگر فرزندان شما هرگز به خاطر آنچه برایشان انجام داده بودید از شما تشکر نمی کردند؟ چه احساسی داشتید اگر آنها هرگز نمی گفتند متشکرم ! و تشکرات خودشان را ابراز نمی کردند؟ و می گفتند آنچه انجام داده ایم حق آن ها است و وظیفه ما؟ متاسفانه این رفتار بسیاری از فرزندان خداوند نسبت به اوست. این رفتار باعث خشنودی خداوند نمی شود. ما باید به خاطر آنچه خداوند برای ما انجام می دهد شکرگزار باشیم و زمانی را برای ابراز آن اختصاص دهیم. یکی از آیات مورد علاقه من در کتاب امثال وجود دارد که می گوید
” در همه راههای خود او را در نظر داشته باش و او طریق هایت را راست خواهد گردانید . ” ( امثال ۳ : ۶
بر اساس تجربه دریافته ام که اگر در هر مرحله از زندگی خداوند را در نظر داشته باشم می توانم مطمئن باشم که او مرا در مسیر درست هدایت خواهد کرد. ممکن است بپرسید چگونه می توانم خداوند را در نظر داشته باشم ؟ ساده ترین و بهترین روش شکرگزاری است. این که بگوئیم متشکرم خداوندا. به خاطر تمام آنچه برای ما انجام داده و به خاطر وفاداریت. در همان لحظه که برای وفاداری او تشکر می کنید درون خود اطمینانی مبنی بر اینکه او به وفادار بودن خود ادامه می دهد در شما ایجاد می شود. درست همانطور که در گذشته شما را کمک و هدایت نموده است در آینده نیز شما را هدایت خواهد کرد. اما کلید این اطمینان در نظر داشتن او با ابزار شکرگزاری است. زمانی که در آفریقای شرقی بودم دختر خوانده ای داشتم که در زبان آنها هیچ واژه یا عبارتی برای تشکر وجود نداشت. آیا می توانید تصور کنید که هرگز نتوانید بگوئید متشکرم؟ بعد ها متوجه شدم که مردم از کتاب مقدس آموخته اند که بگویند متشکرم ! این بخشی از فیض خداوند است
خداوندا به خاطر تمام آنچه برایم انجام داده ای تو را شکر می کنم. اعلام می کنم که در تمام مراحل زندگیم باز ایستاده و خداوند را در نظر خواهم داشت و این کار را با شکرگزاری انجام خواهم داد. زیرا من باید شکرگزار باشم. آمین
اجتناب از شکرگزاری
بیائید شکر گزار باشیم
برخی از مردم نسبت به خداوند واقعا شکرگزارند اما هرگز زمانی را برای ابراز آن اختصاص نمی دهند. چه حسی داشتید اگر فرزندان شما هرگز به خاطر آنچه برایشان انجام داده بودید از شما تشکر نمی کردند؟ چه احساسی داشتید اگر آنها هرگز نمی گفتند متشکرم ! و تشکرات خودشان را ابراز نمی کردند؟ و می گفتند آنچه انجام داده ایم حق آن ها است و وظیفه ما؟ متاسفانه این رفتار بسیاری از فرزندان خداوند نسبت به اوست. این رفتار باعث خشنودی خداوند نمی شود. ما باید به خاطر آنچه خداوند برای ما انجام می دهد شکرگزار باشیم و زمانی را برای ابراز آن اختصاص دهیم. یکی از آیات مورد علاقه من در کتاب امثال وجود دارد که می گوید
” در همه راههای خود او را در نظر داشته باش و او طریق هایت را راست خواهد گردانید . ” ( امثال ۳ : ۶
بر اساس تجربه دریافته ام که اگر در هر مرحله از زندگی خداوند را در نظر داشته باشم می توانم مطمئن باشم که او مرا در مسیر درست هدایت خواهد کرد. ممکن است بپرسید چگونه می توانم خداوند را در نظر داشته باشم ؟ ساده ترین و بهترین روش شکرگزاری است. این که بگوئیم متشکرم خداوندا. به خاطر تمام آنچه برای ما انجام داده و به خاطر وفاداریت. در همان لحظه که برای وفاداری او تشکر می کنید درون خود اطمینانی مبنی بر اینکه او به وفادار بودن خود ادامه می دهد در شما ایجاد می شود. درست همانطور که در گذشته شما را کمک و هدایت نموده است در آینده نیز شما را هدایت خواهد کرد. اما کلید این اطمینان در نظر داشتن او با ابزار شکرگزاری است. زمانی که در آفریقای شرقی بودم دختر خوانده ای داشتم که در زبان آنها هیچ واژه یا عبارتی برای تشکر وجود نداشت. آیا می توانید تصور کنید که هرگز نتوانید بگوئید متشکرم؟ بعد ها متوجه شدم که مردم از کتاب مقدس آموخته اند که بگویند متشکرم ! این بخشی از فیض خداوند است
خداوندا به خاطر تمام آنچه برایم انجام داده ای تو را شکر می کنم. اعلام می کنم که در تمام مراحل زندگیم باز ایستاده و خداوند را در نظر خواهم داشت و این کار را با شکرگزاری انجام خواهم داد. زیرا من باید شکرگزار باشم. آمین
الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها
.به بوی نافهای کاخر صبا زان طره بگشاید
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دلها
.مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد میدارد که بربندید محملها
.به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
که سالک بیخبر نبود ز راه و رسم منزلها
.شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها
.همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر
نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفلها
.حضوری گر همیخواهی از او غایب مشو حافظ
متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها
زندگی پر بار ۱۲ امام!!!
آیا تاکنون به این نکته توجه کرده اید که آخوندها از زندگی امامان هیچ چیز نمی گویند؟! به جز امام حسین که کشته شدنش (و نه حتی زندگی اش!!) بهانه ای برای مجلس گرم کنی منبرهای جهل و نادانی آنهاست، از زندگی امامان شیعه هیچ خاطره ای و داستانی و... تعریف نمی کنند؟!! (البته به استثناء امام علی و قتل عامهای داعشی اش!!)
یعنی همه امامان شیعه زندگی پوچ و بی حاصل و انگل واری داشتند که جز خوردن و خوابیدن، زنبارگی و خرج کردن پول بیت المال هیچ کار مفیدی نکرده اند!! دریغ از کوچکترین خدمتی به بشریت، و یا نوشتن کتابی یا مقاله ای و ....! هیچ!!!
آیا اینچنین انگلهای بی ارزش و پستی، لایق "امام" نامیدن و مقدس دانستن هستند؟!!
هموطن، اندیشیدنت آرزوست...
آیا تاکنون به این نکته توجه کرده اید که آخوندها از زندگی امامان هیچ چیز نمی گویند؟! به جز امام حسین که کشته شدنش (و نه حتی زندگی اش!!) بهانه ای برای مجلس گرم کنی منبرهای جهل و نادانی آنهاست، از زندگی امامان شیعه هیچ خاطره ای و داستانی و... تعریف نمی کنند؟!! (البته به استثناء امام علی و قتل عامهای داعشی اش!!)
یعنی همه امامان شیعه زندگی پوچ و بی حاصل و انگل واری داشتند که جز خوردن و خوابیدن، زنبارگی و خرج کردن پول بیت المال هیچ کار مفیدی نکرده اند!! دریغ از کوچکترین خدمتی به بشریت، و یا نوشتن کتابی یا مقاله ای و ....! هیچ!!!
آیا اینچنین انگلهای بی ارزش و پستی، لایق "امام" نامیدن و مقدس دانستن هستند؟!!
هموطن، اندیشیدنت آرزوست...
شخصی از یک مسیحی تازه ایمان پرسید " چرا مسیحی شدی؟
مگر دین قبلی خودت چه اشکالی داشت که رفتی مسیحی شدی؟
نوکیش مسیحی مطالعه چندانی نداشت, اما بطور خیلی ساده جواب داد!
اگر شما در بیابان راه خودت را گم کردی و به یک دو راهی رسیدی که در یک
طرف شخص مرده ای بود و در طرف دیگر شخص زنده ای ایستاده بود, راه را
از کدام یک می پرسی؟! از شخص مرده یا زنده؟
آن شخص پاسخ داد: مسلما از زنده خواهم پرسید.
نوکیش مسیحی در ادامه صحبت آن شخص گفت : من هم همین کار را کردم!
من از عیسی مسیح زنده پرسیدم تا مرا نجات دهد. چون همه پیامبران چه
بزرگ و چه کوچک مرده اند, اما این در حالی است که عیسی مسیح بر مرگ
غلبه پیدا کرد. عیسی مسیح زنده است و می تواند راه زندگی را به هر
کسی که از او بخواهد نشان دهد.
جلال بر نام پر جلال خدای امید زنده 🙏❤️
نان روزانه ۱۰ دسامبر ۲۰۱۷،فیض وشکرگزاری
فیض وشکرگزاری
فیض وشکرگزاری
بیائید شکر گزار باشیم
دهمین بیائید در انتهای باب ۱۲ کتاب عبرانیان دیده می شود
” پس چون پادشاهی ای را می یابیم که تزلزل ناپذیر است بیائید شکر گزار باشیم و خدا را با ترس و هیبت عبادتی پسندیده نمائیم . ” ( عبرانیان ۱۲ : ۲۸
در ترجمه تحت الفظی این گونه آمده است.” بیائید شکر به جا آوریم .” در ترجمه انگلیسی کینگ جیمز چنین آمده : ” بیائید فیض داشته باشیم . ” دانستن ارتباط میان فیض و شکرگزاری مهم است. در زبان یونانی از عبارت ” داشتن فیض ” برای تشکر کردن استفاده می شود. همین نکته باعث ایجاد ارتباطی بین فیض و شکرگزاری می شود. در بسیاری از زبان ها با ریشه رومی مدرن، این ارتباط دیده می شود. برای مثال در زبان فرانسه می گویند ” Grace a Dieu ” که به معنای شکر بر خداوند است. در ایتالیایی می گویند ” grazie ” در اسپانیا می گویند ” gracias ” همه این واژ ها از همان واژه ” grace ” به معنای فیض گرفته شده اند.. در پرتوی این حقیقت می خواهم به شما بگویم که نمی توانید فیض خداوند را در زندگی تان داشته باشید مگر اینکه شکرگزار او باشید. فیض و شکرگزاری با یکدیگر می آیند. فردی که ناسپاس است با بی نزاکتی عمل می کند در حالی که شخص سپاسگزار همواره فیض خداوند را آشکار می سازد. خداوند دو چیز از قوم خود می خواهد. پیش از همه او می خواهد که ما قدر آنچه برایمان انجام داده را بدانیم و دوم می خواهد که ما شکرگزاری خود را نشان دهیم. باید شکرگزاری خود را نسبت به خداوند ابراز نمائیم
خداوندا تو را به خاطر آنچه برای ما انجام داده ای شکر می کنم. اعلام می کنم که به خاطر آنچه خداوند برایم انجام داده است سپاسگزارم و من آزادانه تشکرات خود را ابراز می کنم. من باید شکرگزار باشم.آمین
نان روزانه ۹ دسامبر ۲۰۱۷،تا به آخر
تا به آخر
تا به آخر
بیائید با استقامت در مسابقه بدویم
یکی از موضوعاتی که در کتاب عبرانیان دائماً هشدار داده می شود خطر بازگشت از ایمان است. پنج متن مشخص در عبرانیان وجود دارد که به ما در باره خطر بازگشت هشدار می دهد. این ها برخی از جدی ترین آیات کتاب مقدس هستند. یکی از واژه های کلیدی که در عبرانیان بر آن تاکید می شود واژۀ استقامت است
” آرزوی ما این است که هر یک از شما همین جدیت را برای تحقق امیدتان تا به آخر نشان دهید و کاهل نباشید بلکه از کسانی سرمشق گیرید که با ایمان و شکیبایی وارث وعده ها می شوند . ” ( عبرانیان ۶ : ۱۱ – ۱۲
ایمان و شکیبائی. برخی از افراد به شما خواهند گفت که ایمان تنها چیزی است که شما برای رسیدن به وعده های خداوند به آن احتیاج دارید. این درست نیست . شما به ایمان و شکیبائی نیاز دارید. به هر دوی آنها نیاز دارید و نویسنده عبرانیان چنین ادامه می دهد
” پس این آزادگی خود را ترک مگوئید زیرا پاداشی عظیم در پی خواهد داشت . چون لازم است پایداری کنید تا آنگاه که اراده خدا را به انجام رساندید وعده را بیابید. ” ( عبرانیان ۱۰ : ۳۵ – ۳۶
در این جا واژه اطمینان به معنای این است که شما آزادی بیان دارید. شما می توانید با جسارت در باره عیسی سخن بگوئید. درباره آنچه او برای شما آنجام داده است و آنچه انجام خواهد داد. شما اراده خداوند را انجام داده اید اما هنوز وعده ها را دریافت ننموده اید شما به چه چیزی نیاز دارید؟ استقامت. شما باید از زمانی که اراده خداوند را انجام می دهید و در انتظار وعده هستید تا زمانی که در واقع آن وعده را دریافت می کنید مداومت نشان دهید. برخی از مردم اراده خداوند را انجام می دهند و وعده را می طلبند اما مداومت نشان نمی دهند و سپس می گویند که نتیجه ای نداشت. بله این امر بدون مداومت نتیجه نمی دهد. بنابراین شما به ایمان و شکیبائی نیاز دارید
خداوندا از تو متشکرم که به من کمک می کنی که خود را به جلو بکشم. اعلام می کنم که تا به انتها با ایمان صبر خواهم کرد و در انجام اراده خداوند برای دریافت وعده هایش مداومت نشان خواهم داد. زیرا من باید با استقامت در مسابقه بدوم.آمین
روزی سه مرتبه نماز اجباری؛ روایت «کشیش فیلیپینی» در اسارت داعش
ترزیتو سوگانوب کشیش کاتولیک فیلیپینی ۱۱۶ روز توسط اسلامگرایان افراطی به گروگان گرفته شده بود. به گفته وی، آنان به تمام گروگانها می گفتند که فارغ از آن که دین و مذهبشان چیست باید روزی سه بار نماز بخوانند!
به گزارش «محبت نیوز» زمانی که اسلامگرایان داعش در جنوب فیلیپین، شهر ماراوی محاصره کردند ۱۲۰ نفر را به گروگان گرفتند تا نیروهای نظامی دولتی را در جریان نبردی پنج ماهه وادار به عقبنشینی کنند. ترزیتو سوگانوب کشیش کاتولیک فیلیپینی یکی از چندین گروگان بود. او ۱۱۶ روز توسط اسلامگرایان تندرو به گروگان گرفته شد و سپس به مدت دو ماه دیگر در حبس حفاظت شده توسط ارتش قرار گرفت تا توان خود را دوباره بازیابد.
به نقل از آفتاب، پس از نزدیک به چهار ماه در گروگان بودن، این کشیش ۵۷ ساله همراه با یکی دیگر از گروگانهای مرد فرار کرد؛ آن هم در تاریکی شب. آنان خود را به خطر انداختند چرا که این احتمال وجود داشت تا از سوی سربازان دولتی یا ستیزهجویان هدف تیراندازی قرار گیرند.
سوگانوب امروز به شهرش نوارالا رسیده است؛ یک ماه پس از آن که نیروهای امنیتی، ماراوی را از دست آن گروه تروریستی اسلامی ازاد کردند. این کشیش به «آسیا تایمز» میگوید: «۲۳ ماه مه بود. حملهای روی داد. یک انفجار در اوایل بعدازظهر ماراوی را لرزاند. در آن زمان من به همراه پنج تن دیگر در کلیسا بودیم. تصور میکردم که تنها یک حمله قبیلهای است که به دلیل اختلافهای فرقهای در این مناطق رایج است و پس از چند ساعت پایان مییابد. تا شب اما او و همراهانش متوجه شدند ایستگاههای پلیس شهر، زندانها و کالج مسیحیان همگی آتش گرفته بودند. این حجم از خشونت برای هیچ کسی عادی نبود. به زودی شهر محاصره شد. صدای اسلامگرایان افراطی را میشنیدم که میگفتند هیچ حرکت اشتباهی انجام ندهید در غیر این صورت هر اتفاقی ممکن است برایتان بیفتد».
او میگوید بیش از دوازده مرد جوان مو بلند و مسلح با او روبرو شدند. کشیش میگوید آنان آماده کشتن بودند. او را اما به همراه دیگر خدمه کلیسا سوار ون کردند. بعدا گروگانگیران از او خواستند تا با «رودریگو دوترته» رییسجمهوری فیلیپین، مقامهای نظامی و پلیس تماس گرفته و خواستار خروج تمام نیروهای دولتی از ماراوی شوند. یکی از مردان مسلح تلفن همراه سوگانوب را گرفت و گفت که اگر به خواسته آنان توجهی نشود تکتک گروگانها را میکشند و اجسادشان را در خیابانها میاندازند. او میگوید ستیزهجویان شب هنگام به نشانه شادی تیراندازی هوایی میکردند. آنان روشن ساختند که کنترل ورودی و خروجی شهر را در دست دارند. او میگوید شبهنظامیان میخواستند از گروگانها برای تقویت موضعشان در قدرت استفاده کنند. یک هفته پس از گروگان گرفته شدن، این کشیش ریشدار در مقابل دوربین ظاهر شد و از دوترته خواست تا تهاجم نظامی را متوقف کند. با این حال، گوش دوترته به این حرفها بدهکار نبود. نبردی که گمان میرود چند روزه تمام شود به یک جنگ شهری تبدیل شد که پنج ماه طول کشید و سبب جابحایی ۴۰۰ هزار غیر نظامی شد و بیش از ۱۱۰۰ نفر در جریان آن کشته شدند که بیشتر از ستیزهجویان بودند».
او میگوید پس از حمله اسلامگرایان از مردان قوی هیکل در شهر خواستند تا برای حفر تونل کار کنند تا خود اعضا بتوانند در صورت لزوم فرار کنند. او میگوید پس از مدتی گروگانها به مسجد برده شدند. ستیزهجویان در آنجا زنان را از مردان جدا میکردند.
او میگوید آنان به تمام گروگانها گفتند که فارغ از آن که دین و مذهبشان چیست باید روزی سه بار نماز بخوانند.
همچنین می افزاید: «آنان همواره دعا میکردند و زمان دعا قرآن را با احترام میبوسیدند. تمام ستیزهجویان در جیبشان قران داشتند. آنان تنها در زمان جنگیدن دعا نمیخواندند. یکی از ستیزهجویان گفت که آنان روزی پنج بار نیایش میکنند اما چون اکنون در جهاد به سر میبرند مجبورند تنها سه بار در روز نیایش کنند».
در نهایت ستیزهجویان نیمی از گروگانها را به مکان دورافتاده دیگری برده بودند. تاکتیکی که هدف آن این بود تا توجه نظامیها را از هدف اصلی دور کنند. او میگوید علیرغم تلاش نیروهای نظامی دولتی برای قطع ارتباط ستیزهجویان مسجدی که آنان در آنجا بودند همواره غذای کافی داشت. او میگوید اکنون به خوبی میداند که چگونه میتوان بمب ساخت چرا که تعدادی از گروگانها به منظور کمک به ستیزهجویان برای ساخت مواد منفجره مورد استفاده قرار میگرفتند.
نیروهای ارتش دولتی ۲۳ اکتبر دقیقن پنج ماه پس از آن که اسلامگرایان داعش ماراوی را اشغال کرده بودند، آنجا را آزاد کردند. این کشیش میگوید: «۱۱۶ روز در گروگان بودم. وحشتناک بود. مرگ را بارها به چشم خود دیدم آن هم به دلیل جنگ».
نیروهای ارتش دولتی ۲۳ اکتبر دقیقن پنج ماه پس از آن که اسلامگرایان داعش ماراوی را اشغال کرده بودند، آنجا را آزاد کردند. این کشیش میگوید: «۱۱۶ روز در گروگان بودم. وحشتناک بود. مرگ را بارها به چشم خود دیدم آن هم به دلیل جنگ».
Subscribe to:
Posts (Atom)